هیچ عنصری از استایل مردانه مانند یک ساعت چرم مردانه مد و راحتی را ترکیب نمی کند. هیچ اکسسوری مردانه دیگری چنین محبت و علاقه ای ایجاد نمی کند.
با این حال اخیراً افراد بیشتری هستند که معتقدند این ساعت چرم به دلیل ظهور گوشی هوشمند بالاخره از بین رفته است.
و با این حال تقاضا برای ساعت چرم همچنان باقی است. برای درک اینکه چرا این اتفاق میافتد، باید تاریخچه این ساعتها را درک کنیم، چگونه گذشته آنها بر زمان حال تأثیر میگذارد و چرا یک مرد ممکن است در قرن بیست و یکم به فکر استفاده از ساعت باشد.
در حالی که ساعتهای مچی به اکسسوری اصلی مردان در سراسر جهان تبدیل شدند، تا پایان قرن نوزدهم زینتی منحصراً برای زنان به حساب میآمدند.
مردان از ساعت های جیبی استفاده می کردند. این یک تصمیم دلخواه مد بر اساس سلیقه یا جنسیت نبود. در واقع مردان دلیلی عملی برای ترجیح یک ساعت بر ساعت دیگر داشتند.
قبل از قرن بیستم، ساعتها به شدت مستعد تأثیرات خارجی بودند. رطوبت، سرما، گرما و گرد و غبار، شن و ماسه به راحتی می تواند به چرخ دنده ها و قطعات پیچیده در ساعت آسیب برساند و باعث از دست دادن دقت آنها شود.
از آنجایی که مردان بیشتر در معرض این عناصر قرار می گرفتند و همچنین در ارتش، تجارت و دولت مناصب داشتند، که زمان سنجی دقیق را برای آنها مهم تر از زنان می کرد، باید مراقب محافظت از ساعت های آنها و حفظ برنامه بود.
مانند بسیاری از لباسهای مردانه، تغییر مدلها و رها شدن ساعت از جیب و پوشیدن آن روی مچ دست جنگ بود. ساعتهای جیبی به یک دست آزاد نیاز دارند نیازی نیست دست به جیب خود بزنید و آن را برای بررسی زمان نگه دارید.
در آشفتگی نبرد، یک مرد به همه دست ها نیاز داشت. بنابراین، سربازان شروع به ساخت ساعتهای مچی خود کردند و ساعتهای جیبی را با یک بند چرمی به دستان خود بستند.