همیشه با لنت ترمز دیسکی دوچرخه فلش کی دوچرخه فلش انرژی جنبشی خودرو را از طریق اصطکاک به انرژی حرارتی تبدیل می کند.
دو لنت ترمز با سطوح اصطکاک آنها رو به روتور در ترمز قرار دارند. هنگامی که ترمزها به صورت هیدرولیکی اعمال می شوند، کالیپر دو لنت را به هم می چسباند یا روی روتور چرخان می فشارد.
تا خودرو را کند و متوقف کند. هنگامی که لنت ترمز در اثر تماس با روتور گرم می شود، مقدار کمی از مواد اصطکاک خود را به دیسک منتقل می کند .
و یک پوشش خاکستری مات بر روی آن باقی می گذارد. با لنت ترمز دسکی دوچرخه فلش و دیسک (اکنون هر دو دارای مواد اصطکاک هستند)، سپس به یکدیگر می چسبند و اصطکاک خودرو را فراهم می کنند.
در ترمزهای دیسکی معمولاً دو لنت ترمز در هر روتور دیسکی وجود دارد که هر دو با هم کار می کنند.
این ها در جای خود نگه داشته می شوند و توسط یک کولیس که به توپی چرخ یا تعلیق به صورت عمودی چسبانده شده است، فعال می شوند.
با این حال، کولیس‌های مسابقه‌ای می‌توانند از شش پد با ویژگی‌های اصطکاک متفاوت در یک الگوی پلکانی برای عملکرد بهینه استفاده کنند.
بسته به خواص مواد، وزن وسیله نقلیه و سرعت حرکت آن، نرخ سایش دیسک ممکن است متفاوت باشد. لنت های ترمز معمولاً باید به طور مرتب تعویض شوند (بسته به جنس لنت).
اکثر لنت های ترمز مجهز به روشی هستند که در صورت نیاز به انجام این کار به راننده هشدار می دهند. یک تکنیک رایج، ساخت یک شیار مرکزی کوچک است که ناپدید شدن نهایی آن در اثر سایش،
پایان عمر لنت را نشان می‌دهد. روش‌های دیگر عبارتند از قرار دادن یک نوار نازک از فلز نرم در یک شیار، به طوری که هنگام قرار گرفتن در معرض (به دلیل فرسودگی) ترمزها به طور شنیدنی جیغ می‌کشند.
یک زبانه سایش فلزی نرم نیز می‌تواند در مواد لنت تعبیه شود که در صورت نازک شدن لنت ترمز، مدار الکتریکی را می‌بندد و چراغ هشدار داشبورد را روشن می‌کند.
